Vienak eta Amsterdamek etxebizitza sozialari buruzko politika aurkeztu dute House Actionen, herritar guztiei etxebizitza eskuragarria bermatzeko giltzarri gisa

Vienak eta Amsterdamek etxebizitza sozialari buruzko politika aurkeztu dute House Actionen, herritar guztiei etxebizitza eskuragarria bermatzeko giltzarri gisa
  • Europako bi hiriek parte hartu dute nazioarteko etxebizitza-politiken mahai-inguruan, Maider Arosteguy Biarritzeko alkatearekin eta Pablo García Astrain Eusko Jaurlaritzako Etxebizitza, Lurzoru eta Arkitektura zuzendariarekin batera
  • Parte-hartzaile guztiek adierazi dute funtsezkoa dela etxebizitza-politikei finantzaketa egonkorra ematea, eta erakundeen arteko lankidetza zein lankidetza publiko-pribatua sustatzea.

Viena eta Amsterdam, etxebizitza publikoko politikan erreferenteak diren Europako hirietako bi, House Action I. Nazioarteko Kongresuan izan dira gaur etxebizitzaren arazoa konpontzeko errezetak partekatzeko, Maider Arosteguy Biarritzeko alkatearekin eta Pablo García Astrain Eusko Jaurlaritzako Etxebizitza, Lurzoru eta Arkitektura zuzendariarekin batera.

Veronika Iwanowski Wiener Wohneneko (hiriko udal-etxebizitzak kudeatzen dituen Vienako erakundea) Nazioarteko Harremanen arduraduna arduratu da Austriako hiriburuak bizi duen unea eta bilakaera azaltzeaz, bertan bizi baitira 2 milioi biztanle baino gehiago etxebizitza sozialetan. Hau da, hiriko etxebizitza-parkearen % 40 baino gehiago. Iwanowskiren esanetan, politika horrek hiriari mesede egiten dio, «errenta eskuragarriak ditugulako, alokairua murrizten delako, maizterrei babesa eskaintzen zaielako, etxegabetzeak saihesten dituzten legeak daudelako eta, gainera, enplegua sortzen delako eta diskriminazioa eragozten duen nahasketa ona ahalbidetzen delako».

Vienako teknikariak azaldu duenez, bere etxebizitza sozialaren finantziazio nagusia austriar guztien PFEZaren % 1 da. «Finantzaketa egonkor horri esker, urtetik urtera gero eta inbertsio gutxiago behar dugu, eta GKEak eta sektore pribatua guztion onerako etxebizitza publikoa eraikitzera bultzatzen dituzten beste politika batzuk ere baditugu, gure garaiko benetako beharretara egokitzen direnak, adibidez, guraso bakarreko familien hazkundea».

Bestalde, Richard Ronald Amsterdamgo Unibertsitateko Etxebizitza irakasle eta Geografia Politiko eta Ekonomikoko katedradunak adierazi duenez, Amsterdamgo etxebizitza sozialak 150 urte baino gehiagoko historia luzea du, eta, tipologia horretaz gain, beste aukera batzuk ere bazituen, hala nola hainbat taldek (sindikatuak, irakasleak, etab.) bultzatutako etxebizitza-komunitateak sortzea. Ibilbide hori gorabehera, aitortu du Herbehereek 400.000 etxebizitza baino gehiago eraikitzeko beharra dutela orain, kostu txikiko etxebizitza-eskasia dagoelako.

Ronaldek azaldu duenez, azken urteotan etxebizitza huts asko alokairuko merkatuan sartu dira eta etxebizitza berrien eraikuntza aktibatzen ari da. Irakasle holandarrak gomendatzen du premiaz eta modu iraunkorrean hastea etxebizitza publikoko politika bat lantzen, denbora asko behar baitu konponbide eraginkor batera iritsi arte. «Gainera, beharrezkoa da lankidetza publiko-pribatua ere txertatzea eta askotariko konponbideetarako finantzaketa handitzea, hala nola, etxebizitzetarako».

Maider Arosteguy Biarritzeko alkateak hiri txiki batean 2.000 pertsonatik gorako itxarote-zerrenda izateak duen arazo handian jarri du arreta. Zentzu horretan, Frantziako gobernuari egotzi zion berea bezalako udalerrietan ezinezkoak diren legeak betetzera behartzea, ez baitu ia eraikuntza berrirako gaitasunik, lurraldearen % 50 baino gehiago eraikiezina baita. » Orain Euskal Herriko Mankomunitatearekin lanean ari gara 250 etxebizitza gehiago eraikitzeko, horietatik % 60 sozialak «. Arosteguyren esanetan, «beharrezkoa da ikuspegi globala izatea eta inplikatutako aktore guztiak mahai batean jartzea, pragmatismo gehiagorekin eta dogmatismo gutxiagorekin egin dezakegula ikusteko».

Azkenik, Eusko Jaurlaritzako Etxebizitza, Lurzoru eta Arkitekturako zuzendari Pablo García Astrainek mahai-inguruari amaiera eman dio, etxebizitza-politikak garatzeko orduan Euskadik Estatuan duen rol liderra aldarrikatuz, 1984ko Maturana Legetik hasi eta berriki tenkatutako eremuen aplikaziora arte. Garcia Astrainek baieztatu duenez, Eusko Jaurlaritzak 2036ra iritsi nahi du, 50.000 unitateko etxebizitza-parke publiko batekin, eta egungo BOEen % 7tik % 12ra igaro nahi du epe berean. Bestalde, EAEko udalek etxebizitzari buruzko udal-politika aldatu dutela azpimarratu du, «etxebizitzaren arazoarekin esnatu gara, mesfidantzatik haien etxebizitza-parkean esku hartzeko era guztietako aukerak ematera igaro gara. Horrek, zalantzarik gabe, arazoaren garrantziaz jabetzeari erantzuten dio. Eskertzekoa da erakundeen arteko lankidetza handiagoa «.